قدر داشته هامونو بدونیم!!!

گاهی تووی زندگی چیزهای ارزشمندی رو از دست میدی وبابت این فقدان خودت رو خیلی اذیت می کنی .دلتنگ میشی ، حسرت میخوری ، شاکی می  شی و هی غر میزنی که چرا ؟ و خلاصه اینکه ذره ای فکر نمیکنی شاید این فقدان در دراز مدت به نفع تو تمام بشه !

گاهی در ازای این فقدان چیزهای مهمتری بدست می آری اما مثل سریش چسبیدی به همونی که دیگه نیست و چشم و گوش هات رو به روی داشته هات بستی ... اما گاهی یک تلنگر به تو می فهمونه که بجای گیر دادن به گذشته به امروزت نگاه کنی و به شعور کائنات اعتماد کنی چون تو خیلی کمتر از اونی میدونی که بتونی بفهمی واقعا چی صلاح توست ...زیرا ابعاد و زوایای پنهان وقایع زندگی ، آدم های دور و برمون ، مسائل و آرزوها اونقدر زیاد و دست نیافتنی هستند که چاره ای نیست جز صبر و پناه بردن به آنچه برترین است و آگاه !

توکل ، اعتماد ، ایمان و باور به مهربانی خدا لازمه ی زندگیه وگرنه از یاس و افسردگی چنان دچار تحلیل انرژی میشیم که ادامه ی زندگی برامون سخت میشه ...بپذیریم که همه چیز را همه کس هم ندانند چه رسد به ما و قدر داشته هامون رو بدونیم شاید این بهتر از آن باشد که دیگر نیست !!

پ.ن. صمیمانه خدا را شکر میکنم بخاطر چیزهایی که از دست داده ام چون باور دارم آنچه او علارغم میل نفسانی من برایم رقم زده جز نیکی برایم در پی نداشته است .