من که هستم،،، همین!!!

"گول نقاب مرا نخورید. زیرا من، نه یک نقاب، بلکه هزاران نقاب به چهره دارم و می ترسم آن را بردارم. تظاهر کردن، هنر است و این هنر، طبیعت دوم من است. اما شما گول نخورید. من تظاهر می کنم که آدمی آرام هستم و همه چیز در درون و بیرون من روبه راه است. ظاهراً نامم اعتماد است  و بازی من خونسردی. همه چیز آرام است و من اختیار همه چیز را در دست دارم، اما باور نکنید.

ممکن است ظاهر من نرم و روان باشد ولی این، نقاب من است و در زیر آن، من (من واقعی) در دنیایی از ترس و تنهایی، نهفته است. من نمی خواهم کسی رازم را بداند و از اینکه دیگران نقاط ضعفم را بدانند، در هم می شکنم. برای همین است که در پشت نقابی، خودم را پنهان می کنم تا بلکه از نگاهی که من (من واقعی) را می شناسد، پنهان بمانم.

می دانم این نگاه، تنها راه رستگاری من است و تنها چیزی است که می تواند مرا از خود و از زندانی که برای خود ساخته ام برهاند؛ ولی این را به شما نمی گویم.

این را نمی گویم چون می ترسم پس از فهمیدن، از دوست داشتن و پذیرفتن من بپرهیزید. می ترسم که مرا دست کم بگیرید و به من بخندید. می ترسم که هیچ باشم و شما مرا طرد کنید.

بنابراین من به بازی ام پناه می برم. بازی ای که در ظاهر، حاکی از اطمینان و در باطن، حاکی از طفلی لرزان است. من دوست دارم خودم باشم، صریح و ناب. شما باید دستی به سوی من، دراز کرده و کمکم کنید. هر بار که دست یاری به سوی من می آید، قلب من پر درمی آورد. ممکن است پرهایی کوچک و نحیف باشد، اما پر هستند. من با کمک محبت و درک شما موفق خواهم شد. شما زندگی را در من می دمید. می دانم که آسان نیست. فروریختن دیوارهای بلند اطراف من، سخت است؛ ولی شما با دستان محکم، اما مهربان، این دیوارها را فرو بریزید. زیرا در پس آن طفلی حساس، اسیر است و من همان طفلم. من که هستم؟ شاید تعجب کنید، ولی مرا خوب می شناسید؛ زیرا من، هر مرد و زن و کودکی هستم که شما هر روز می بینید!"